10.10.2018
Πήρα τη μεγάλη και ιδιαίτερα δύσκολη απόφαση να παραχωρήσω μια συνέντευξη στον εαυτό μου. Δεν πιστεύω ότι έκανα κάτι πρωτότυπο γιατί είμαι σίγουρος ότι κάτι παρόμοιο έχουν κάνει και άλλοι συγγραφείς, δημοσιογράφοι αλλά και γενικά άνθρωποι με άλλες ασχολίες. Ο σκοπός μου επομένως δεν ήταν να κάνω κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο. Προσπάθησα και νομίζω πως τα κατάφερα έστω και εν’ μέρει να είμαι λίγο περισσότερο αποκαλυπτικός. Και αυτός ήταν ο στόχος μου.
– Θα ήθελα να μάθω κάτι για σένα. Κάτι ελάχιστο ή ακόμα και κάτι περισσότερο απ’ όσα υπάρχουν στο βιογραφικό σου σημείωμα και αισθάνεσαι την ανάγκη να μας τ’ αποκαλύψεις.
Έχω γεννηθεί τον Μάιο του 1978 στη Λάρισα και από τότε αυτός ο μήνας είχε και έχει κάτι το ξεχωριστό για μένα. Συνήθως κάθε χρόνο αυτόν τον μήνα συμβαίνουν πολλά ιδιαίτερα και αξέχαστα για μένα πράγματα.
Μέχρι τα δεκατρία μου έζησα στη Λάρισα στα ανατολικά προάστια της πόλης και εκεί ήταν όλος μου ο κόσμος. Όλα όσα είχα και όλα όσα έκανα εξελισσόταν εκεί. Ήταν το κέντρο του δικού μου σύμπαντος. Εκτός από τα καλοκαίρια που τα περνούσα στις παραλίες του νομού. Από το 1991 μεταναστεύσαμε οικογενειακώς στη Γερμάνια και στην πόλη της Φραγκφούρτης. Μια μετανάστευση που έμελλε ν’ αλλάξει τη ζωή μας. Πλέον δεν αισθανόμαστε καθόλου μετανιωμένοι με αυτή την επιλογή. Οι ορίζοντές μας έχουν ανοίξει αρκετά δίνοντάς μας πολλές δυνατότητες για το μέλλον μας.
– Θέλω να μου αναφέρεις ένα προτέρημα και ένα μειονέκτημα του χαρακτήρα σου.
Ως πλεονέκτημά μου έχω τη δικαιοσύνη. Είμαι δίκαιος με όλους και με όλα. Και μειονέκτημα έχω την τελειομανία. Θα ήθελα όμως ν’ αναφέρω και την περηφάνεια μου που άλλοτε δρα ως πλεονέκτημα και άλλοτε πάλι ως μειονέκτημα αναλόγως τις περιστάσεις.
– Πότε ξεκίνησες να γράφεις και ποιο συμβάν σε ώθησε να εκδώσεις το πρώτο σου βιβλίο;
Ξεκίνησα να γράφω στο γυμνάσιο και κυρίως μικρά ποιηματάκια. Στο λύκειο νόμιζα ότι είχα φτάσει να γράφω σ’ ένα πολύ υψηλό επίπεδο καλλιεργώντας από τότε το όνειρο αρχικά του ποιητή και στη συνέχεια του συγγραφέα. Πίστευα ότι έγραφα πολύ ωραία και ήθελα όσο τίποτα άλλο να γίνω συγγραφέας. Η ζωή μου όμως εξελισσόταν κατά τέτοιο τρόπο που τ’ όνειρο αυτό έμενε μέσα μου ως ένα πολύ γλυκό απωθημένο, ώσπου συνέβη αυτό που ανέτρεψε τα πάντα. Η εισαγωγή μου στο νοσοκομείο και η διάγνωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας με καθήλωσε σε μια πιο καθιστική ζωή και εργασία. Τότε έβλεπα το μέλλον μου αβέβαιο και θα έπρεπε αμέσως να πάρω ριζικές αποφάσεις και ν’ αλλάξω τα πάντα. Τη ζωή μου είχε αρχίσει να κάνει κουμάντο πλέον το θηρίο της σκλήρυνσης αλλά εκεί που φάνταζαν όλα χαμένα ήρθε στο προσκήνιο το χαμένο μου όνειρο. Τότε ξαπλωμένος στο κρεβάτι του νοσοκομείου πήρα τη μεγάλη απόφαση να γίνω συγγραφέας. Οριστικά και αμετάκλητα. Άλλωστε η κατάστασή μου δεν χωρούσε άλλες αναβολές.
– Αυτό το συμβάν επηρεάζει σίγουρα τη ζωή σου. Κατά πόσο επηρεάζει και το γράψιμο και εάν το επηρεάζει θετικά ή αρνητικά;
Το γράψιμο είναι η ζωή μου και εφόσον επηρεάζει τη ζωή μου τότε επηρεάζει και αυτό. Λόγω της υγείας μου δεν μπορώ να εργαστώ όπως ένας υγιής συγγραφέας. Δηλαδή να βάλω τη ζωή μου σε κάποιο ‘καλούπι’, ξεκινώντας 9 η ώρα το πρωί με το γράψιμο και ν’ ασχολούμαι με αυτό για ένα οκτάωρο. Δεν γίνεται αυτό χωρίς όμως να γνωρίζω τα πραγματικά ωράρια των συγγραφέων. Αν όντως λειτουργούν κάπως έτσι, εγώ απέχω αρκετά. Στη δική μου περίπτωση, σε καθημερινή βάση, όλα εξαρτώνται από την κατάσταση της υγείας μου και μόνο.
– Το πρώτο σου βιβλίο είναι το ‘Πόσο Έλληνας είσαι;’. Για ποιο λόγο το έγραψες και τι μήνυμα θέλεις να στείλεις στους αναγνώστες;
Η Ελβετία γεωγραφικά ανήκει στην Ευρώπη αλλά ουσιαστικά απέχει απ’ όλα. Αυτό και μόνο αποτελούσε για μένα ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για να μελετήσω αυτό το κράτος. Επίσης η επιλογή των μεταναστών να συνεχίσουν να ζουν εκεί είναι μια εξαιρετική αλλά και πολύ δύσκολη απόφαση. Η επιλογή κάποιου, δηλαδή, να ζήσει σε μια χώρα πλουσίων αποτέλεσε ακόμα μια αφορμή για να γράψω το πρώτο μου βιβλίο αναφερόμενο σε αυτή τη χώρα. Και όλα αυτά τα συνδύασα με την ομογένεια! Πώς είναι να ζεις ως μετανάστης σε μια χώρα οπού οι κάτοικοί της ασχολούνται με το γκολφ και έχουν λύσει το οικονομικό τους πρόβλημα; Πώς είναι να ζεις μακριά από την Ελλάδα σ’ ένα κράτος που δεν κατοικούν πολλοί ομοιογενείς σου;
Υπάρχει όμως και το τραυματισμένο ηθικό των Ελλήνων. Από μια χώρα των ιδεών βρεθήκαμε να τρέχουμε να προλάβουμε άλλες χώρες που κάποτε δεν υπήρχαν. Έτσι είναι όμως η ζωή! Αυτό μας διδάσκει η παγκόσμια ιστορία. Πολιτισμοί ακμάζουν και μετά έρχεται η παρακμή. Και αυτή συνοδεύεται με την ακμή άλλων πολιτισμών. Ας μην τρελαινόμαστε! Και μπορεί να μην ακμάσει ξανά ο δικός μας πολιτισμός. Ας μη ζούμε με ψευδαισθήσεις. Οφείλουμε όμως να βρούμε ξανά την ταυτότητά μας. Σημαντικό ρόλο έπαιξε ότι έχουμε μείνει πολύ πίσω και πολιτισμικά. Και αυτό απ’ ό,τι φαίνεται μας χαντάκωσε. Όταν όλη η Ευρώπη ζούσε την Αναγέννηση εμείς επιβιώναμε. Αυτό μας καθυστέρησε! Και γι’ αυτό οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι! Χρειαζόμαστε μια νέα Αναγέννηση όπως όμως πλέον και η Ευρώπη.
– Ποιο πιστεύεις ότι είναι το μέλλον της Ευρώπης και ποιο είναι το δικό σου όραμα και κατά πόσο είναι πραγματοποιήσιμο;
Όταν είχε ξεκινήσει το εγχείρημα της Ενωμένης Ευρώπης αισθανόμουν περήφανος και σίγουρος για το λαμπρό μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου. Τώρα αισθάνομαι όπως και τόσος κόσμος ότι γελάστηκα. Δεν μπορώ να προβλέψω ούτε καν να φανταστώ το μέλλον της. Το δικό μου όραμα ήταν αυτό όπως και όλων των Ευρωπαίων. Μια ανθρώπινη Ευρώπη. Σε καμία περίπτωση μια ήπειρο τεχνοκρατών όπως τελικά εξελίχτηκε. Δεν ξέρω εάν είναι πραγματοποιήσιμο. Ίδωμεν!
– Ποια είναι η γνώμη σου σχετικά με την κλιματική αλλαγή;
Με προβληματίζει αρκετά. Η φύση εκδικείται και πιστεύω πως ακόμα δεν ήρθαμε αντιμέτωποι με τις πιο ακραίες καταστάσεις. Ο πλανήτης θ’ αντέξει όπως συνέβαινε πάντα αλλά το θέμα είναι τι θα γίνει με όλα τα έμβια όντα είτε πρόκειται για τα ζώα αλλά είτε και για τα φυτά. Θέλω να πιστεύω πως ακόμα υπάρχει χρόνος για να προσχωρήσουμε σε ριζικές αλλαγές και στον περιορισμό έως τον ολοκληρωτικό τερματισμό της ρύπανσης σε όλες της μορφές.
– Ποια θέση έχει στη ζωή σου ο έρωτας;
Ο έρωτας, η συγκίνηση και γενικά όλα τα έντονα συναισθήματα αποτελούν την αρχή της δημιουργίας. Την εναρκτήριο δύναμη. Την πρώτη ύλη των συγγραφέων αλλά και όλων των καλλιτεχνών.
– Εκτός από τη συγγραφή βιβλίων είδαμε ν’ ασχολείσαι και με άλλα πράγματα. Σίγουρα σχετικά με το γράψιμο, αλλά οπωσδήποτε διαφορετικά. Αναφέρομαι στη δημοσιογραφία, το θέατρο και τον κινηματογράφο. Μίλησέ μας λίγο γι’ αυτές τις ασχολίες σου.
Η δημοσιογραφία δεν υπήρξε ποτέ στα όνειρά μου. Ήρθε, κάποια στιγμή, εντελώς απρόσμενα στη ζωή μου. Ξεκίνησε δειλά αλλά στην πορεία εξελίχτηκε σε μια έντονη δραστηριότητα την οποία σέβομαι στο έπακρο! Είναι ένας τρόπος αναζήτησης της αλήθειας. Βέβαια δεν είναι λογοτεχνία μπορεί όμως να βοηθήσει στη συλλογή ιδεών, εικόνων και καταστάσεων που χρειάζεται ένας συγγραφέας.
Τώρα όσον αφορά το θέατρο και τον κινηματογράφο, δηλαδή, τη συγγραφή σεναρίων, είναι μια μεγάλη μου αγάπη που αποδείχτηκε στο πέρας του χρόνου ότι δεν ήταν αρκετή. Γνώρισα, βέβαια, αξιόλογους ανθρώπους όπως τον κύριο Αλέξανδρο Κακαβά που τον θεωρώ μέντορά μου και ακολουθώ πιστά τις συμβουλές του, αλλά οι πρώτες μου προσπάθειες τόσο στο θέατρο όσο και στο σενάριο απέτυχαν. Αυτά τα δυο χρόνια που ασχολήθηκα με το θέατρο και τον κινηματογράφο μπορεί να έμεινα συγγραφικά πολύ πίσω και να καθυστέρησα έμαθα όμως σημαντικά πράγματα που με εξέλιξαν αρκετά. Βελτιώθηκα πάρα πολύ για τη συγγραφή ενός βιβλίου από την αρχή μέχρι το τέλος, δηλαδή, από τη σύλληψη μιας καλής ιδέας έως την ολοκλήρωσή του.
– Ποιο βιβλίο ξεχωρίζεις από την ελληνική και ποιο από την ξένη λογοτεχνία;
Κάποιο βιβλίο που άρεσε σε μένα πάρα πολύ σε κάποιους άλλους δεν άρεσε καθόλου. Γι’ αυτό τον λόγο δεν θέλω ν’ αναφέρω κανένα βιβλίο. Η υπόθεση ενός καλού βιβλίου είναι καθαρά υποκειμενική!
– Στα βιβλία που διαβάζεις υπήρχε κάποιο ή ακόμα και κάποια που δεν τελείωσες˙ τα αφήσες στη μέση, τα εγκατάλειψες; Και εάν ναι, γιατί;
Ναι, βέβαια, αν και ξέρω πως έτσι αδίκησα τον συγγραφέα και την ιστορία του βιβλίου. Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά δεν θέλω να τους κατονομάσω. Το σίγουρο είναι ότι ο κάθε συγγραφέας αναφέρετε σε διαφορετικό κοινό και οπωσδήποτε όλοι μας ξεχωρίζουμε κάποια είδη βιβλίων συγκριτικά με κάποια άλλα. Και για τον ίδιο λόγο ένας συγγραφέας δεν πρέπει ποτέ να προσπαθεί να γράψει για όλο τον κόσμο. Μέγαν λάθος. Το ίδιο ισχύει και για το διάβασμα. Είναι φυσικό πως κάποια από τα βιβλία που διαβάζουμε να μη μας αρέσουν. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν αξίζουν.
– Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Σχεδόν έχω ολοκληρώσει το βιβλίο που γράφω και αναφέρεται στη σκλήρυνση κατά πλάκας. Αποφάσισα όμως να μην το δώσω ακόμα για έκδοση. Τα επόμενα βιβλία μου θα είναι αστυνομικά και φυσικά συνεχίζω να επιμένω στη συγγραφή θεατρικών έργων. Κυρίως κωμωδίες.
– Ποιες είναι οι τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν τον εαυτό σου;
Μαχητής, ηθικός, ευγενικός.
16.01.2018
http://moonlightaless.blogspot.com/2018/01/blog-post_16.html
19.05.2017
http://www.elliniki-gnomi.eu/alexandros-ivanidis-sinentefxi-stin-ert-larisas/
22.03.2017
20.09.2016
http://www.elliniki-gnomi.eu/i-evropi-prepi-ke-bori-na-gini-kaliteri/
